کاش در باران سنگ فتنه بر دیوار و در‎           سینۀ آئـینه را می‌شد سـپر، دیوار و در

زخم بود و شعله‌ای، بال هما آتش گرفت           زآشـیان سوخـته دارد خـبر دیوار و در

خانۀ وحی پیـمـبر در بلا پـیچـید و شد،           باغ پرپر، سرو زخمی، نوحه‌گر دیوار و در

دختر پیغـمبر و تدفـین پنهانی به شب؟‎!           وای بر امّت، کند لب وا اگر دیوار و در

حیرتی دارم من از صبری که بر حیدر گذشت‎           ذوالفقار آرام بود و شعله‌ور، دیوار و در

استخوانی در گلو، خاری به چشم، آتش به جان‎           ناله‌ها در چاه گاهی، گاه بر دیوار و در

گـریۀ پـنهـان حـیدر از نـفـاقی آشـکـار           شاهد سوز علی شب تا سحر، دیوار و در

از فدک تا کربلا، یک خطّ طغیان بیش نیست‎           سوخت آنجا خیمه، اینجا در شرر، دیوار و در